Cztery wiersze

Ilustracja: Zuzanna Dulińska @zuzia.suzan

ZAMIAST PASZKWILA NA PEDOFILA widziałem cię z innym noblem wybuchał w tobie niczym dyskoteka pana jacka internetowa plaga placków z przetłuszczonym nadzieniem życzyłaś sobie żeby to był ostatni raz dzielony na troje dredzik pokoju wielkie łoże a w nim perfekcyjny ład przesado maso i ty gwoździu programu zdjęty z krzyża ko miks przypadku przecinku w stringach na których się zawieszam wiesz wesz i pudło mówi się na pudle krwiożerczy kościotrupie złupany i złupiony niczym skarb narodowy nieistniejące państwo dwóch braci bez gaci tęcza warga zajęcza i wielka noc bez finiszu w środku złotym nieskromnie wypiętym na kolanach aż do podkolanówek widoczne uda depilowane w wannie wanna be polska niczym język nagród bez kar bezmiar w jakim miesięcznie kopiesz w kalendarz w suchar który wchodząc bez masła nie puka nie ciąży znowu pozycja wyjściowa embrion wypłukany żołądek w gardle godle podle potraktowanym przez skrzydła wywiniętego orła tarła jaj aj aj i litera prawa i litera lewa i strony strony strome starannie posegregowane bi polar dla wszystkich a dla nikogo miś go go znowu nagi acz sflaczały miecz mały chłopiec wsobny choć wewnętrznie czysty przejrzysty i po wolny
	PRZED KOT I PO KOT nobel srobel smoleńsk kurwa dawaj tę nową poetykę prosi gruby kolega w opresji depresji gdy pis na niego sika a on woli lanie wody nie ma czasu nie ma nadziei nawet banał nas nie odklei nagroda kisiel w majtkach najbrzydszego państwa świata to przeciwko niemu powstają najlepsze wykroczenia kroki prawdy i nadzienie w starej bule jeśli mnie wypożyczysz zaraz ci pokażę błąd twojego systemu raty gwałtu rety pełnia księży w kraju roboty kroju cip cip byle włosy stawały dębu bartka nazywaj przyrodę a będzie ci dane zielone bez gry wstydzisz się alfonsie to dlaczego stręczysz i koniecznie coś o paleniu książek w jidysz w stodole ja pierdolę stodoła ja to samospełniająca się przepowiednia nieuzbrojone szeregi słów w służbie ludu loda na dmuchanym patyku kogucie zwany kutasem w obcych kulturach bakterii i grzybów po złotym deszczu pożar brwi na katedrze w metrze swetrze z golfem dla biurowych spinaczy pieniących się niczym rozmówca po drugiej stronie kabla który próbuje skrócić gdy jest w sam raz ons fwb jeden jest bóg i wiele bogiń giń zanim wystrzelisz pełny magazynek spisanych na straty miau
PODDANIE I BRAMKA MACHT FREI jestem ostatnim włosem pod pachą rzeczywistości wysłuchaj mojego przesłania twój dezodorant ani mnie ziębi ani grzeje porzuć wszelkie nadzieje by chędożyć podrasowany niczym biały murzyn martwy karzeł reakcji reaktor naczelny periodyku dla ciągłych problemów z erekcją ewaluacją słów bez pokrycia nie wytropisz mnie nie wywabisz z nory pasożycie pierwszy frajerze do golenia lewa podróbo pierwszej komunii na językach fobów i fili a więc w lepkiej krainie koloratek we wszystkich odcieniach szarości małości i grubości w niedomkniętej niczym drzwi szafy dupie ryby w rzeczach których nie wyrzuciłem choć nie mogłem doczytać w wannie we współwinie i spółce z ograniczoną odpowiedzią na kary kary losu powtórzenia z rozrywki spisków dopełniających obraz klęski jej najsmakowitsze kąski całe na biało
	A POTEM PUŚCILI PSY Czy ktoś widział kiedyś, żeby koń wręczył kopertę weterynarzowi? Janusz Korwin-Mikke nie pomoże okrągły stół gdy nie potrafisz dogadać się z samym sobą pisałem to wczoraj wolność seksbomby i inne podsumowania długiego acz spokojnego rozwodu kogo to obchodzi gdy nie ma szerszego kontekstu gdy nie może się wpisać w doświadczenie zbiorowe o którym skrycie fantazjuje gdy głośno krzyczy że ktoś oglądał jego filmy słuchał jak kończy nieprawdziwy mężczyzna kiedy jest sam wobec swojej męskości opuszczony jak flaga w dniu zwycięstwa śmierci w ostatnim dniu działania migawki światło ale o czym to ja miałem kwadratura nie miałem trójkąta nie byłem uczestnictwo to forma bez treści choć liczy się protest gdy inne metody zawiodły zdradziły i zmusiły do odwrotu pojęcia się znoszą i zatracają a ty nie znosisz powtórzeń ile razy wiesz to samo a nie znasz mnie wcale przetwarzasz pojedynczość w mnogość a wszystko zostaje na papierze przed naszą erą w systemie zer i jedynek który upadł przy pierwszej próbie wzniecenia powstania ognia słomianego zapału

Rafał Gawin (ur. 1984) – poeta, konferansjer, korektor, recenzent i reanimator kultury. Opublikował 3,5 książki z wierszami, szykuje poemat. Tłumaczony na języki. Prowadzi „Wiersz wolny” w „Liberte!”, lata redagował „Arterie”. Pracuje w Domu Literatury w Łodzi, gdzie odpowiada za wydawanie książek.

Cztery wiersze

Related Post

Cztery wiersze

Trzy wiersze

Dwa wiersze

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi